Филозофија на GDPR: Зошто е неопходно усогласување со регулативата за приватност?

Кога ќе се родиме веднаш нè поврзуваат со дадено: името! Веднаш потоа добиваме презиме, бидејќи тоа потврдува дека припаѓаме на семејство. Сите учиме да го славиме датумот на раѓање и го знаеме местото каде што сме родени или каде живееме со други, место кое на крајот ја идентификува заедницата. Со текот на времето, истата оваа заедница се збогатува и се издвојува благодарение на податоците кои ја кажуваат врската помеѓу нејзините членови. Податоците опишуваат кои сме ние како што зборовите го опишуваат нашето битие, сето тоа со текот на времето го гради нашиот идентитет и личност за нас и за секој кој сака да се поврзе со нас. Многу навидум вообичаени податоци, кои различно поврзани сочинуваат информации, се опишуваат себеси, кои сме, што мислиме, што сакаме и што сакаме. Многу тули кои заедно го дефинираат нашиот идентитет, нашето битие и кои ни даваат припадност.

Секогаш кога ќе сретнеме странец, не ни се потребни само податоци како бојата на кожата, висината, мирисите, туку и оние „вообичаени“ податоци кои ни овозможуваат да ги обработиме информациите корисни за негово идентификување, за дефинирање на неговата припадност, ... накратко, за да го запознаеме.

И така, тула по тула, факт по факт, корелација по корелација, градиме множество информации што нè прават спознајни, ни овозможуваат да имаме односи со другите. Дури и да бевме на пуст остров, сепак ќе треба да ги конструираме овие податоци за да одржиме рамнотежа, нашиот сопствен идентитет.

Затоа, збирот на податоци е единствен со нас самите.

Нивната заштита, нивната одбрана и почитување на оние на другите станува заштита на правото да бидеме себеси, неотуѓиво право и законите на луѓето не можат да не го заштитат бидејќи тоа би било како да игнорираме кои сме и нашето постоење во животот.

Денес овој наш идентитет е загрозен на различни фронтови, и од оние кои сакаат да ги знаат неговите тајни за да ги пронајдат нашите слабости, а можеби и да ги користат или да ги продадат на други кои сакаат да ни понудат производ, идеја, кредо или нешто друго без ние да сме свесни за тоа.

Денес, за оние кои сакаат да знаат со кого друг можеме да бидеме поврзани, од голема вредност е да ги знаат нашите податоци. Кој ќе успее да ги добие, тогаш може да се сврти кон овие агрегати со здрави или нездрави идеи. Технологијата и леснотијата на комуникација преку прикажување на многу тули и податоци што ни припаѓаат нè води до тоа да бидеме познати и препознаени од кои можеби сме имале потешкотии да се сретнеме, да комуницираме со оние кои споделуваат страст, уметничка активност, спорт или дури и политичка определба. Притоа, секој пат кога ќе ставиме дел од себе во рацете на другите, дел што ни припаѓа нераскинливо и дека другите, со неправилно комбинирање на таквите податоци, би можеле да ги искористат што не ни се допаѓаат или уште полошо, да го искористат за да го сменат нашиот идентитет, да крадат едно по едно парче и да ни го ограничат правото да бидеме и да постоиме.

Концептот на доверливост

Неодамна многу се зборуваше за GDPR или Приватност, заборавајќи дека на италијанскиот јазик постои термин кој правилно го изразува чувството на законот што треба да се заштити со овие правила: тоа е италијанскиот термин „доверливост“ кој е многу посоодветен да го опише она што некој сака да го заштити.

Терминот „приватност“ доаѓа од американската јуриспруденција кога кон крајот на 1800-тите беше воведен концептот на приватност како „право да се остане сам“ или право да се биде оставен сам (или во мир) со цел да се ограничи мешањето во приватниот живот на една личност од страна на други луѓе. Во англосаксонскиот свет овој концепт лесно се вкоренува во популарната култура и сега е својствен за многу професии, помислете на пр. форензички или медицински.

Понатаму, приватноста не треба да се меша со правото на тајност или на „заштита“ на личните податоци, но ако има нешто, второто е последица на тоа. Можеби најправилната формулација во однос на правото беше онаа на покојниот Родота кога тој со предвидливост забележа дека до сега сме тргнале кон општество во кое, благодарение на технологијата, е можно да се знае сè за секого, затоа беше неопходно да се воведат основни концепти за заштита на ова право. Во основа, Rodotà не ја забрани употребата на лични податоци, туку ја регулираше нивната достапност и употреба само, и само доколку постоела законска, конкретна и оправдана причина за обработка на таквите податоци и, следствено, личните информации на поединецот. Тој правилно ги прошири овие аспекти и на таканаречените правни лица и причината и зошто треба да стигнеме до таму, или барем да се вратиме на заштитата дури и на овие фигури, е дека сега дури и во законот е дозволено постоење на сложени ентитети кои се однесуваат како unicum и како такви можат да дејствуваат и да комуницираат, да бидат препознаени и идентификувани.

Класификацијата на степенот на доверливост на овие податоци и на информациите што може да се заклучат од нив, на повеќе или помалку експлицитен начин, е последователен и последователен факт на оваа изјава.

И пред современите законодавци, секогаш сакам да укажам дека постои реалност која функционира повеќе од 2000 години и која во свое време се занимаваше со проблемот на заштита на правото на личноста во целост. Оваа реалност е Католичката црква која во Канонското право го вметнала „правото на добра репутација и приватност“ („normae in bonam famam atque intimitatem tuendam“) поврзано со човековата природа како ius nativum. Ова право канонскиот законодавец го објавува во конзерва. 220 од Кодексот што го проширува на „било кој“, дури и ако не е католик или крстен, и го става во контекст на регулатива вклучена во конзервите. 208-223 кој ги опишува односите во рамките на една црковна реалност која се гледа како заедница на личности.

Употребата на терминот „добра репутација“ и неговиот концепт веќе воведува список на односи со другите, поради што информациите што можат да наштетат на кој било начин и на кој било начин мора да се исклучат и отстранат бидејќи тоа би го спречило разбирањето и заедницата со другиот.

Тие се силни концепти, различни од збирниот превод на англиски на „добра репутација“, многу посуштински од говедата и ограничената употреба на терминот „приватност“; овие концепти се клучот за подобро разбирање дека она што нè идентификува и информациите што се однесуваат на нас се составени од корелација на податоци. Оттука е важноста на заштитата и правилната употреба на податоците кои, дури и ако се ограничени, можат индиректно да генерираат информации за нас кои можат да бидат причина за штета или да се искористат за нивно производство и на тој начин да ја поткопаме нашата „добра репутација и нашата приватност“. Кога ќе слушнете како велите „Немам лични податоци“, размислете за фактот дека тоа не е можно бидејќи секој од нас има дури и „банални“ податоци кои, сепак, ставени во врска, ја градат таа добра или лоша репутација спомената погоре. Значи, штом ќе разберете дека се работи со луѓе, а не со бројки, полесно е да се разбере потребата секогаш да се грижиме за својот идентитет и за нашите контакти.